آيه شماره 22  از سوره مبارکه لقمان

ريسمان محكم تسليم
 وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى‏ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ
و هر كس روى خود را (به حقیقت) به سوى خدا كند، در حالى كه نیكوكار باشد، پس بى تردید به دستگیره (و رشته‏ى) محكمى چنگ زده، و پایان همه‏ى كارها به سوى اوست.
1- تسلیم خدا شدن، یك امر اختیارى است و اكراه و اجبارى وجود ندارد. «مَن یسلم وجهه»
2- تسلیم خدا بودن، باید با عمل همراه باشد. «یسلم... و هو محسن»
3- نیكوكار بودن، به تنهایى كافى نیست، اخلاص در عمل هم لازم است. «یسلم وجهه... و هو محسن»
4 - با توجّه به معاد و تفّكر درباره‏ى آینده، راه خود را انتخاب كنیم. «و الى اللّه عاقبة الامور»
5- آفرینش، همه به یك سوى و یك هدف روانه است. «و الى اللّه عاقبة الامور»